ما بهم خواهیم رسید

 وقت گل نی

 روی کوه قاف

 زیر حجله‌ای از پر سیمرغ

 بر حریری از خاکستر ققنوس

 در شب یلدا.

 بر فراز ما شق القمر است

 ماهتابی سرخ

 زندگی آیینه‌ای زیباست وقت گل نی 

 حرف من اینست:

 زندگی یعنی تو

 عشق یعنی تو

 محبت یعنی تو

 و غریب یعنی من.

 ببین من کوه کنی از تبار فرهادم

 مجنونی از قبیله عامر

 و لاله‌ای سرخ از دشت خسرو.

 من تو را می‌خواهم روزگار اما نه.

 این شعر قشنگ رو یه روز یه باغبون مهربون به نقل زا پرنده مهربونترش برام خوند.خوشم اومد گذاشتم اینجا شاید پرنده‌اش همیشه براش باقی بمونه

---

برای دل خودم:

نمی‌دونم چرا دارم انقدر فاصله می‌گیریم از همه چیز و همه کس