دلم را مچاله نکن

    نگو این که یک کاغذ باطله است

    به سطل زباله حواله نکن

         * * * *

دلم دفتری کاهی است

ورق های آن را نکن زود زود

بیا بعضی از صفحه های آن را بخوان

از اول ببین

حرف،حرف تو بود

اگر باز از دست من دلخوری

بیا این<<ببخشید>> مال تو

بیا اصلا این دل

دلم مال تو

دلم یک ورق پاره ی نازک است

دلم را مچاله نکن

نگو این که یک کاغذ باطله است

به سطل زباله حواله نکن

         * * * *

دلم دفتری کاهی است

ورق های آن را نکن زود زود

بیا بعضی از صفحه های آن را بخوان

از اول ببین

حرف،حرف تو بود

اگر باز از دست من دلخوری

بیا این<<ببخشید>> مال تو

بیا اصلا این دل

دلم مال تو

آقا اجازه مبحث امروز ما خداست توضیح می دهید که جای خدا کجاست؟ قرآن نوشته او همه جا هست ومادرم اصرار می کند که کمی قبله سمت راست من جمعه میروم لب دریا ، کنار آب آنجا نماز جمعه زلالست ، بی ریاست کاج همیشه سبز که بیرون مدرسه استاد درس دینی و قرآن بچه هاست آقا شما حقیر ترید از سوال من این درس، نان خشک سر سفره ی شماست من ساکتم ، دبیر به من صفر می دهد شاگرد تنبلی که حواسش پی خداست

آقا اجازه مبحث امروز ما خداست توضیح می دهید که جای خدا کجاست؟ قرآن نوشته او همه جا هست ومادرم اصرار می کند که کمی قبله سمت راست من جمعه میروم لب دریا ، کنار آب آنجا نماز جمعه زلالست ، بی ریاست کاج همیشه سبز که بیرون مدرسه استاد درس دینی و قرآن بچه هاست آقا شما حقیر ترید از سوال من این درس، نان خشک سر سفره ی شماست من ساکتم ، دبیر به من صفر می دهد شاگرد تنبلی که حواسش پی خداست

تو مهر می ورزی

         شادی

            زنده ای

              یاغمگین...

ومن

 در همه اینها سهمی دارم...

چون تو را دوست دارم

     هرکجا که باشم

ای شاهزاده سرزمین عشق...

  میهمان توام

    واما تو...

   مهر می ورزی

  ومن...

 هرکجا که باشم

تورادوست دارم...

                         (آنتوان دوسنت اگزوپری)

وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را.

راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند.

دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر.

و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی.

من راه رفتن را از یک سنگ آموختم ، دویدن را از یک کرم خاکی و پرواز را از یک درخت.

بادها از رفتن به من چیزی نگفتند، زیرا آنقدر در حرکت بودند که رفتن را نمی شناختند! پلنگان، دویدن را یادم ندادند زیرا آنقدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند.

پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند، زیرا چنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند!

اما سنگی که درد سکون را کشیده بود، رفتن را می شناخت و کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود، دویدن را می فهمید و درختی که پاهایش در گل بود، از پرواز بسیار می دانست!

آنها از حسرت به درد رسیده بودند و از درد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت.

***

وقتی رفتن آموختی ، دویدن بیاموز. ودویدن که آموختی ، پرواز را.. راه رفتن بیاموز زیرا هر روز باید از خودت تا خدا گام برداری. دویدن بیاموز زیرا چه بهتر که از خودت تا خدا بدوی. و پرواز را یادبگیر زیرا باید روزی از خودت تا خدا پر بزنی.

سلام ببخشید اگه چند وقت نبودم اخه عروسی داداشم بود حسابی سرم شلوغ شده بود