TaHa.BloG.aF

در سـراشیـبی که نامش زندگیست
با هــمه بـیــــگانـگی هـا مــــی روم

در ســـکــوت سـرد غـــمگـین زمـان
بـی هـــدف بـی یار و تــنها می روم

می روم شـاید کـــه در دشت بزرگ
بــاز یابـــــم آنـچـه را گــــم کــرده ام